Thomas Ligotti – Nobody is anybody

De beste nummer twee

Ik had redelijk geslapen, in de auto op een industrieterrein aan de rand van het dorpje aan de voet van de Pyreneeën. De dag ervoor een bergetappe terug, vandaag de start meepikken en dan terug naar Spanje, hopelijk daar nog de finish op de televisie en dan weer wat stagebezoeken.

Dicht bij de start kwam ik niet, helaas. Het village du depart was niet te bereiken, de startstreep een stuk verder op extreem druk. Ik moest me tevreden stellen met een plek een paar honderd meter voor de streep. En toen kwam deze legende voorbij. In het geel. Het geel dat hij nooit aan mocht trekken. Vele malen was hij er vlakbij. Meerdere keren eindigde hij als tweede in de Tour de France. En in 2005 was hij nog steeds extreem populair, hij kreeg een applaus van het publiek dat geen enkele actieve renner kreeg. En overal hoorde je mensen, ‘Poupou’ fluisteren of roepen.